WorkPlace

WorkPlace is een kunstenaarscollectief en was tot voor kort een toonruimte door en voor kunstenaars.
WorkPlace is opgericht door vijf Antwerpse kunstenaars, Agnes Nagygyörgy, Freija Van Esbroeck, Philippe Robeyns, Bert Timmermans en Filip Van Kerckhoven.
Na eerdere samenwerkingen kregen de leden van het collectief eind 2011 het aanbod om een ruimte te gebruiken in het centrum van Antwerpen. In maart 2012 opende de eerste tentoonstelling in WorkPlace, een groepstentoonstelling met werk van de leden van het collectief.
Eerder dan de ruimte uitsluitend te gebruiken als etalage voor het eigen werk, wilden de oprichters van WorkPlace deze kans benutten om een ontmoetingsruimte voor kunstenaars te realiseren. Om beurten namen de leden van het collectief het curatorschap van een groepstentoonstelling op zich, meestal rond een thematische benadering of concept.
Hierbij werd gestreefd naar een mix van gevestigde kunstenaars en jong, (nog) onbekend, talent. WorkPlace wilde ontmoetingen en dialoog faciliteren, en kunstenaars de kans bieden om in een kwalitatieve ruimte projecten te ontwikkelen of werk te tonen in dialoog met een verscheidenheid aan professionele kunstenaars uit alle disciplines.
WorkPlace kon tot juni 2015 beschikken over drie verdiepingen in het grote pand. Aangezien het pand nu verkocht wordt, is WorkPlace voorlopig actief zonder ‘thuisbasis’. Maar het collectief gaat door met een samenwerking en mogelijk zal het tentoonstellingsproject in de toekomst in een andere ruimte verdergezet worden.

Freija Van Esbroeck is beeldhouwster, en maakt naast sculptuur ook installaties, foto- en videoreeksen, stop-motion animatie, en performance. Ze is verder actief als scenografe, in samenwerking met gezelschappen als Muziektheater Transparant, WIThWIT, e.a. . In haar werk is ze vaak begaan met psychische processen, die met het onderbewustzijn te maken hebben, maar haar werk heeft steeds ook een sterk fysieke en organische dimensie.
Haar voorstelling ‘Les Soeurs’ ging pas in première in het CC Hasselt, en momenteel werkt ze aan de voorbereiding van een scenografie voor de opera ‘De Toverfluit’ in samenwerking met Wouter Van Looy, die in Luzern, Zwitserland in première zal gaan.

Agnes Nagygyörgy is eveneens beeldhouwster, maar maakt ook installaties, tekeningen, performances, en werkt ook met foto, video en geluidsopnames. In haar werk maakt Agnes vaak gebruik van natuurlijke elementen, vegetatief en dierlijk, die ze aanwendt om menselijke psychologische processen te onderzoeken, maar waarmee ze ook de verbondenheid van processen in de menselijke sfeer en de natuur zichtbaar maakt. In ander werk gaat ze uit van stedelijke architectuur, die ze ontmantelt, deconstrueert, en waarbij op een intuïtieve manier een nieuwe orde groeit uit de chaos van stedelijk 'wasteland'. www.agnesnagygyorgy.be light-cube.be

Bert Timmermans maakt mixed media werk, meestal op papier, gebruikmakend van verschillende technieken zoals collage, digitale beeldverwerking, maar ook een breed gamma aan tekenmaterialen, inkt, acryl en gouache. Hij is naast beeldend kunstenaar ook historicus, en ontving afgelopen jaar de Provinciale Prijs voor Geschiedkunde voor zijn doctoraal werk. Zijn plastisch werk is dan ook sterk begaan met geschiedenis, en de processen van beeldvorming, verlies van informatie, en context, die onze 'constructie' van het verleden mee bepalen. Recent werkt hij ook meer op grotere formaten, gebruikmakend van nieuwe digitale druktechnieken. Bert Timmermans wordt vertegenwoordigd door Roberto Polo Gallery te Brussel. www.robertopologallery.com


Philippe Robeyns is schilder, en werkt op een heel gedreven en consistente manier aan een oeuvre dat zich kenmerkt door een sterke materialiteit, en een consequente afwijzing van snelle oplossingen of holle esthetiek.
Veel van zijn werk heeft de mens als onderwerp, en dan portret in het bijzonder. De schilderijen zijn geen portretten in de gebruikelijke zin van het woord. Er wordt niemand op 'realistische' wijze afgebeeld, hoewel de schilderijen vaak personen uit de onmiddellijke omgeving van Philippe als uitgangspunt hebben: vrienden, familie, zijn echtgenote. Gaandeweg ondergaan de figuren in zijn schilderijen echter vreemde transformaties, waarbij ze een hybride worden van herkenbaarheid en 'vreemdheid'. Onwaarschijnlijke kostuums duiken op, die niet te identificeren zijn maar associaties oproepen met oude militaire kostuums, pilotenuniformen, karnavalskledij. Een donkere ondertoon heeft het virtuoze spel met de gelaagdheid en de materie van de verf als tegengewicht, waarbij op subtiele wijze het beeld zowel opgeroepen als ontkend wordt.

Filip Van Kerckhoven is eveneens schilder. In zijn werk is hij begaan met fysische processen op alle niveaus van de werkelijkheid. Energetische, biologische, geologische en botanische processen worden gelinkt aan de menselijke identiteit en het menselijke lichaam, en aan organisatieprocessen in de menselijke samenleving en technologie. Hij is gefascineerd door de voortdurende poging van de mens om de werkelijkheid op zuiver rationele wijze te willen begrijpen. Classificatiesystemen falen op aandoenlijke wijze om de essentie van het leven, de natuur, en de werkelijkheid tout court te vatten.